W sezonie jesienno-zimowym temat walki z niską emisją staje się niezmiernie popularny. Jak bumerang powracają problemy związane z cyklicznym przekraczaniem normy dobowej stężenia (50 µg/m3) i poziomów informowania (100 µg/m3) oraz alarmowania (150 µg/m3) określonych dla pyłu zawieszonego PM10. Problematyczne w wielu strefach jest także przekraczanie dopuszczalnych rocznych poziomów dla pyłu zawieszonego PM2,5. Z dużą niską emisją, pochodzącą głównie ze spalania paliw stałych w indywidualnych kotłach, związany jest nie tylko pył, ale również inne zanieczyszczenia powietrza, m.in. dwutlenek azotu i dwutlenek siarki. Eksperci prześcigają się w udzielaniu złotych rad, co należy zrobić, aby ograniczyć powstawanie smogu. Odpowiedź zazwyczaj jest prosta - należy jak najszybciej zlikwidować kopcące piece i podłączyć się do sieci ciepłowniczej, wymienić kotły na nowszej generacji, zmienić paliwo stałe na gazowe itd.
Zarówno rząd, jak i specjaliści nie mają wątpliwości, że aby pokonać niską emisję, należy dobrze poznać jej źródła. Służyć temu ma inwentaryzacja źródeł ogrzewania, którą już od lat realizuje wiele samorządów.
Inwentaryzacja źródeł ogrzewania to usługa, potocznie zwana liczeniem pieców, wykonywana w zabudowie mieszkalnej, handlowo-usługowej i użyteczności publicznej. Zanim zacznie się prawdziwą walkę ze smogiem, należy ustalić z czym walczymy, ile jest kotłów opalanych paliwem stałym i na których osiedlach jest największa emisja. Bez tego planowanie inwestycji byłoby obarczone dużym błędem.
Poprzez przeprowadzenie inwentaryzacji źródeł niskiej emisji można pozyskać m.in dane o:
Dzięki prawidłowo wykonanej inwentaryzacji źródeł ogrzewania możliwe jest właściwe zaplanowanie działań mających na celu likwidację niskiej emisji.
Zobacz również: